THE TURING MACHINE - NIF

Дополнительная информация о мероприятии:

Ο συγγραφέας γράφει ένα έργο για την συναρπαστική ιστορία του Άλαν Τούρινγκ, του μαθηματικού που κατάφερε να σπάσει τον κώδικα Enigma των Ναζί στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και έπειτα καταδικάστηκε για την ομοφυλοφιλία του.  Η συμβολή του στην συντριπτική ήττα των Ναζί αλλά και η συμβολή του στην επιστήμη των υπολογιστών και της τεχνητής νοημοσύνης έμεινε κρυφή, λόγω της ομοφυλοφιλίας του, της διαπόμπευσης και της αυτοκτονίας του, μέχρι το 2013 που η βασίλισσα Ελισάβετ αναγνώρισε επίσημα τις υπηρεσίες του. 

O Τούρινγκ υπήρξε αδάμαστο πνεύμα, πολύ μπροστά από την εποχή του, εχθρός του πουριτανισμού της σκέψης, ταγμένος στο όραμά του και αποκλεισμένος από κάθε κοινωνική νόρμα. Μια μαθηματική ιδιοφυία, ένας «ήρωας» πολέμου αλλά πάνω από όλα ο υπερασπιστής της ανθρώπινης φαντασίας και μοναδικότητας. Η απόδειξη πως η ανθρώπινη ψυχή είναι ικανή να ξεπερνάει κάθε όριο, κάθε κοινωνικό παρεμβατισμό, κάθε στερεότυπο, κάθε αναστολή.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ:

«Και ήταν πολλοί οι λόγοι επιτυχίας αυτής της παράστασης: πρώτα πρώτα η διασκευή και η σκηνοθεσία του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου.  (…) Και βεβαίως είχε την υποκριτική δεινότητα του Ορφέα Αυγουστίδη, τον ευαίσθητο τρόπο που προσέγγισε όλες τις πλευρές του μυαλού αυτού του ευφυούς ανθρώπου, τον «κώδικα της ανθρώπινης φύσης» του και έδειξε τη θλίψη, το πάθος, τη διαρκή αναζήτηση, το παράπονο από την απόρριψη αλλά και την εσωτερική δύναμη αυτού του ανθρώπου, στον οποίο οι άλλοι έβλεπαν κυρίως την αδεξιότητα και όχι την ευφυΐα» (Athens Voice)

«…ο Αυγουστίδης επιδίδεται σε μια συναρπαστική ερμηνεία μαθηματικής ακρίβειας και τρέλας. Η σκηνοθεσία του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου τον καθοδηγεί σε αυτήν τη δίνη, δεν αφήνει κομμάτι του χώρου ανεκμετάλλευτο, παίζει με τα φώτα, τις σκιές και τους ήχους (φωτισμοί του Νίκου Βλασόπουλου), δημιουργώντας ένα σύμπαν που (…) συλλαμβάνει κάτι από τον απέραντο κόσμο των μαθηματικών και το συναρπαστικό μυαλό του ήρωα. Εξαιρετική η συμβολή του σκηνικού της Όλγας Μπρούμα, που ενώ αποτυπώνει με ρεαλισμό το διαμέρισμα της δεκαετίας του ’50, δίνει όλες τις ευκαιρίες στη σκηνοθετική οπτική να απογειώσει το θέαμα πέρα από το αυστηρά ρεαλιστικό. Και δεν είναι μόνο ο ερμηνευτικός μόχθος, η σκηνοθετική μαεστρία και η τεχνική αρτιότητα που εξυψώνουν την παράσταση αλλά και το ιδεολογικό της βάρος.» (Τώνια Καράογλου, Αθηνόραμα)

«Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος στηρίζεται στη ρέουσα μετάφραση του Αντώνη Γαλέου και την εξαιρετική ερμηνεία του πρωταγωνιστή του για να υλοποιήσει με σχολαστικότητα, ακρίβεια και φαντασία το θεατρικό δρώμενο, το οποίο διαθέτει παλμό, ουσία, συναίσθημα και θεατρική αίσθηση, δίχως να παρεκκλίνει λεπτό από την προδιαγεγραμμένη πορεία του.
(…). Ο Ορφέας Αυγουστίδης «ενδύεται» υποδειγματικά την τραγική φιγούρα του προσώπου – κλειδιού, στη νίκη των συμμάχων κατά της Γερμανίας, με την ευαισθησία του πληγωμένου ψυχισμού του, τη δύναμη, το πάθος και την ορμή του ελεύθερου πνεύματος, την αλήθεια του λαμπρού επιστήμονα. Μαγεύει κυριολεκτικά με τη συγκλονιστική ερμηνεία του. Ισορροπεί μαεστρικά την ένταση, με υποκριτικό οίστρο στις πολυποίκιλες αποχρώσεις του ευάλωτου και ευμετάβλητου χαρακτήρα.» (Ντίνα Καρρά, Onlytheater)

«Ο Ορφέας Αυγουστίδης καταφέρνει χωρίς υπερβολές να «γεμίσει» την σκηνή και να μεταμορφωθεί στα πέντε βασικά πρόσωπα του αρχικού κειμένου με μοναδικό του όπλο την φωνή και το σώμα του. (…) γίνεται ο Άλαν Τούρινγκ συνθέτοντας ένα ερμηνευτικό ψηφιδωτό που η τρέλα φλερτάρει επικίνδυνα με την μνήμη και την ματαίωση. Δεν αναπαριστά, ούτε αναβιώνει μια ιστορία, αγγίζει την ζωή του Άλαν Τούρινγκ και το κάνει με τρυφερότητα και σεβασμό.»  (Ειρήνη Δρίβα, Documento)

«Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος (…) σκηνοθετικά ελεύθερος και χωρίς κανένα φόβο, προσεγγίζει τον ήρωα και όλες του τις πλευρές αρνούμενος να αποσυνδέσει το μυαλό από το σώμα του, αρνούμενος να αποσυνδέσει τον άνθρωπο από την ιστορία του, αρνούμενος να αποδεχτεί εκπτώσεις και αποκρύψεις πάνω στην αφήγηση αυτής της συγκλονιστικής ιστορίας. Η σκηνοθεσία του Παπασπηλιόπουλου ψιθυρίζει και ενίοτε φωνάζει όλα όσα πρέπει να μάθουμε για τον άνθρωπο Τούρινγκ (…). Ο Ορφέας Αυγουστίδης είναι αυτός που εισβάλλει στον σκηνοθετικό κόσμο του Παπασπηλιόπουλου, ολοκληρώνει και εκπληρώνει τον σκηνοθετικό στόχο με λεκτική και σωματική άνεση. (…) Λεκτικές και σωματικές γεννήσεις διαδέχονται η μία την άλλη, ήρωες γεννιούνται εδώ και εκεί, με τον Αυγουστίδη να επιδίδεται σε ένα καταιγιστικό υποκριτικό σκηνικό παιχνίδι, αποκαλύπτοντας τις υποκριτικές του δυνατότητες χωρίς να τις επιδεικνύει. (…) Η ερωτική σκηνή με ένα μόνο σώμα, το δικό του και μια καρέκλα, ομολογεί μια σπουδαία σκηνοθετικά και υποκριτικά θεατρική στιγμή που την κουβαλάς μετά για ώρες.  Η Μαρίζα Ρίζου αναλαμβάνει να ντύσει μουσικά αυτή τη θεατρική στιγμή (…).  Με σκοτεινές μουσικές στιγμές αλλά και με τις πιο οικείες λυρικές πινελιές της (…) δημιουργεί ένα μουσικό σεντόνι διάφανο και ταυτόχρονα ορατό σε όλη τη διάρκεια της παράστασης που το χρειάζεται και ο ήρωας και ο πρωταγωνιστής και εμείς οι θεατές.» (Χρήστος Τζίφας, Η Αυγή)

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:

Θεατρικός συγγραφέας: Benoît Solès
Εμπνευσμένο από το θεατρικό έργο του Hugh Whitemore  «BREAKING THE CODE»
Βασισμένο στο βιβλίο του Andrew Hodges «ALAN TURING: THE ENIGMA»

Στον ρόλο του Άλαν Τούρινγκ ο Ορφέας Αυγουστίδης
Σκηνοθεσία - Διασκευή: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνικά - Κοστούμια: Όλγα Μπρούμα
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Μουσική: Μαρίζα Ρίζου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Θάλεια Γρίβα
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Trailers: Άκης Πολύζος
Υπεύθυνος επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης 
Διεύθυνση παραγωγής: Χρηστίνα Νιάρου
Παραγωγή: Μιχάλης Αδάμ – Prime Entertainment

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά

Χορηγός επικοινωνίας: Alpha Κύπρου, Alphanews.live

Εισιτήρια: www.Soldoutticketbox.com  και στο ταμείο του Δημοτικού Θεάτρου Λευκωσίας (Δευτέρα-Παρασκευή 10πμ - 1μμ)
Πληροφορίες: 22797979 (Δευτέρα-Παρασκευή 10πμ-1μμ), www.nicosia.org.cy