«ΦΑΛΑΙΝΕΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ»

Περισσότερες Πληροφορίες:

ΦΑΛΑΙΝΕΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ

                                             του DAVID BERRY

Πρεμιέρα: Σάββατο, 31 Οκτωβρίου 2020, 8.30μ.μ.

 «Οι φωτογραφίες ξεθωριάζουν, οι αναμνήσεις είναι ζωντανές»

Η Κεντρική Σκηνή του Σατιρικού Θεάτρου παρουσιάζει σε παγκύπρια πρώτη το συγκινητικό έργο του David Berry, «Φάλαινες τον Αύγουστο» σε σκηνοθεσία του καταξιωμένου Ελλαδίτη σκηνοθέτη Νίκου Καραγέωργου. Πέντε παλιοί και αγαπημένοι συνεργάτες, οι Δέσποινα Μπεμπεδέλη, Αννίτα Σαντοριναίου, Στέλιος Καυκαρίδης, Λένια Σορόκου  και Νεόφυτος Νεοφύτου ενώνουν μετά από πολλά χρόνια τις δυνάμεις τους και πρωταγωνιστούν σε ένα έργο ύμνο στη ζωή και στην αγάπη που διαρκεί και ξεπερνά τις εποχές και την ηλικία.

Το έργο, το οποίο έγινε κινηματογραφική ταινία το 1987 σε σκηνοθεσία Λίντσει ΄Αντερσον, με πρωταγωνίστριες τη Μπέτυ Ντέιβις και τη Λίλιαν Γκις, είναι ένα τρυφερό πορτραίτο δύο ηλικιωμένων αδερφών, οι οποιες στη δύση τους πια και με εντελώς διαφορετικές στάσεις ζωής, σε ένα περιβάλλον με φίλους και γείτονες το ίδιο ηλικιωμένους με αυτές, αναπολούν το παρελθόν και τη χαμένη τους νιότη, περιμένοντας, όπως κάθε χρόνο, να έρθουν οι φάλαινες κοντά στην ακτή και μαζί τους να έρθει το πολυπόθητο  αύριο, το μέλλον που ονειρεύονται.  

Στις "Φάλαινες τον Αύγουστο" οι ανθρώπινες σχέσεις βρίσκονται σε πρώτο πλάνο. Σχέσεις που γυρίζουν πίσω το χρόνο, πρόσωπα που καλούνται ν’ αντιμετωπίσουν το πέρασμά του και ν’ ανακαλύψουν τον τρόπο που θα του αντισταθούν. Μέσα από τις αναμνήσεις, τους φόβους, τις αγωνίες την ελπίδα και τα όνειρα των ηρώων ξεδιπλώνεται μια γλυκειά ιστορία που μιλά για τον άνθρωπο και την αναπόφευκτη πορεία του προς το τέλος, αλλά και για την αξία της ζωής σε οποιοδήποτε στάδιο της ύπαρξής μας.

Υπόθεση του έργου:                                                                                                                   

Δύο νεαρές γυναίκες, αδελφές, παρακολουθούν κάθε καλοκαίρι τις φάλαινες σε μία ακτή του Μέιν…  Εξήντα χρόνια αργότερα, φάλαινες και σύζυγοι έχουν χαθεί, αλλά οι δύο αδελφές εξακολουθούν να αναπολούν το παρελθόν περιμένοντας τις φάλαινες να εμφανιστούν κοντά στην ακτή. Όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει: οι φάλαινες δεν έρχονται, η Λίμπι είναι πια τυφλή, ισχυρογνώμων και δεσποτική περιμένοντας  τη στιγμή του θανάτου της ενώ η Σάρα, πάντα θετική και αισιόδοξη, την περιποιείται υπομονετικά και ανησυχεί πολύ για την κατάστασή της, παραβλέποντας, ίσως, τις δικές της ανάγκες.

Κατά καιρούς, δέχονται διάφορους επισκέπτες, ανάμεσά τους την παλιά τους φίλη Τίσα, έναν ηλικιωμένο υδραυλικό κι έναν Ρώσο εμιγκρέ που τον αντιπαθεί η Λίμπι. Αντίθετα, η Σάρα δείχνει έντονο ενδιαφέρον για τον αριστοκράτη γείτονά τους, τόσο που μια μέρα τον καλεί σπίτι τους για φαγητό…  Η Λίμπι θ’ αρχίσει να συμπεριφέρεται με αγένεια σ’ εκείνον όσο και στην Τίσα, θεωρώντας ότι κινδυνεύει να χάσει την αδελφή - στήριγμα, το ειδύλλιο ναυαγεί πριν καν αρχίσει και η κρίση στις σχέσεις των δυο αδελφών κλιμακώνεται.  Η Σάρα αρχίζει να καταλαβαίνει πόσο διαφορετικές θέσεις για τη ζωή και το θάνατο έχουν οι δυο τους και συνειδητοποιεί, για πρώτη φορά μάλλον στη ζωή της, ότι σκέφτεται σοβαρά το - όποιο - μέλλον χωρίς την αδερφή της…

Από το σημείωμα του Σκηνοθέτη:

Φάλαινες τον Αύγουστο

ή

Πώς μαθαίνει κανείς ν’ αποχωρεί…

Η αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων, άραγε,  κινδυνεύει όταν ο ένας απ’ τους δυο βρίσκει τρόπο ν’ αυτονομηθεί και να βάλει «πλαίσιο» στη ζωή και στις επιθυμίες του;

Τι συμβολίζουν άραγε οι φάλαινες του έργου; Είναι ίσως ένα είδος που κινδυνεύει με εξαφάνιση, όπως οι δύο ηρωίδες;  Ή μήπως έχει να κάνει με την όρασή τους; Στις φάλαινες η μεγάλη απόσταση μεταξύ των ματιών τους δεν τους επιτρέπει να δουν αυτό που βρίσκεται ακριβώς μπροστά τους. Πόσο μοιάζει αυτό με τον τρόπο που πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι αρνιόμαστε να δούμε το «πραγματικό» και να δράσουμε σύμφωνα με αυτή τη γνώση μας;

Οι φάλαινες άραγε θα έρθουν τελικά; Τις περιμένουν όλοι μέσα στο έργο, αλλά θα έρθουν; Μέχρι στιγμής,  κάτι ρέγκες μόνο εμφανίζονται. Όπως όλα τα σπουδαία και τα σημαντικά στη ζωή, που δεν έρχονται θεαματικά, αλλά περιλαμβάνονται σ’ ένα μικρό, φαινομενικά ασήμαντο, «πακέτο». Έτσι και η ζωή αυτών των δυο υπερήλικων αδελφών στην άκρη μιας θάλασσας περικλείει αυτό ως βασικό μοτίβο του έργου σαν το κύμα που σκάει ως υπόμνηση του άπειρου χρόνου.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Μετάφραση: Φώτης Φωτίου

Σκηνοθεσία/Φωτισμός/Μουσική Επιμέλεια: Νίκος Καραγέωργος                       

Σκηνικά/Κοστούμια: Μαρίζα Παρτζίλη

Βοηθός Σκηνοθέτη: Πόλυς Χατζηκώστα

Φωτογραφίες: Νίκος Μυλωνάς

Συμμετέχει: Πόλυς Χατζηκώστα

Εκτέλεση Φωτισμού: Βικέντιος Χριστιανίδης

Ζωγραφική Eκτέλεση Σκηνικού: Martin Meason

Κατασκευή Σκηνικού: Γιώργος Χριστιανόπουλος

Οπτική επικοινωνία: Λέανδρος Ταλιώτης

ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΜΕΡΟΣ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ: 

Δέσποινα Μπεμπεδέλη, Αννίτα Σαντοριναίου, Στέλιος Καυκαρίδης, Λένια Σορόκου και Νεόφυτος Νεοφύτου.

Η παράσταση είναι αφιερωμένη στο Βλαδίμηρο Καυκαρίδη που έφυγε από τη ζωή στις 3 Νοεμβρίου 1983.

Πρεμιέρα:

ΣΑΤΙΡΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ - Σάββατο, 31 Οκτωβρίου 2020 στις 8.30μ.μ.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ - ΠΟΤΕ & ΠΟΥ

• ΛΕΥΚΩΣΙΑ, Σατιρικό Θέατρο

Κάθε  Σάββατο στις 8.30μ.μ. και Κυριακή στις 6.30μ.μ. από 31 Οκτωβρίου μέχρι 20 Δεκεμβρίου 2020.

ΕΙΣΟΔΟΣ:  €15 | €12 (μαθητές, φοιτητές, συνταξιούχοι)

Εισιτήρια: www.soldoutticketbox.com

Πληροφορίες/Κρατήσεις:  ΣΑΤΙΡΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 22312940 - 22421609

Email: satiriko.tameio@cytanet.com.cy

• ΛΕΜΕΣΟΣ, Θέατρο Ριάλτο

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2020, στις 8.30μ.μ.

Λόγω του περιορισμένου αριθμού διαθέσιμων θέσεων είναι απαραίτητη η προκράτηση                  και η προαγορά εισιτηρίου.

Στις παραστάσεις θα τηρούνται όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα προστασίας με βάση το υγειονομικό πρωτόκολλο. Παρακαλείται το κοινό όπως προσέλθει έγκαιρα στο θέατρο για αποφυγή τυχόν συνωστισμού.

Χορηγοί : 

Tο Σατιρικό Θέατρο επιχορηγείται από τον ΘOK (Μέγας Θεσμικός Χορηγός).

Χορηγός παράστασης: ΟΠΑΠ

Χορηγός Επικοινωνίας το Ραδιόφωνο και η Τηλεόραση του ΡΙΚ.

Χορηγός Επικοινωνίας: Δίεση 101,1.